– რატომ იყრით კენჭს ამ კონკრეტულ ოლქში?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“): რა თქმა უნდა იმიტომ, რომ ზუგდიდი ჩემი მშობლიური ქალაქია. მე აქ დავიბადე და  გავიზარდე. მე ზედმიწევნით კარგად ვიცი რა სჭირდება ჩემს ქალაქს განვითარებისთვის, რა პრობლემები აქვს მოსახლეობას და როგორ მოვაგვაროთ.

გიორგი თოდუა („რესპუბლიკური პარტია“) : ზუგდიდი არის ჩემი მშობლიური ქალაქი, სადაც დავიბადე და გავიზარდე. ჩემთვის კარგად არის ცნობილი ზუგდიდი და თითოეული ზუგდიდელი თუ რა პრობლემების წინაშე დგას. ზუსტად ვიცი მათი მოგვარების გზები, რაშიც თვითმმართველობაში დაგროვილი გამოცდილება დამეხმარება.

ლევან კონჯარია (“ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“) : იმიტომ, რომ ამ ოლქში ვცხოვრობ და კარგად ვიცნობ ადგილობრივ პრობლემებს.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია – თავისუფალი დემოკრატები“): მე ვარ ირაკლი ჩიქოვანი, ქალაქ ზუგდიდში დავიბადე, აქ გავიზარდე, ჩემი ოჯახიც აქ ცხოვრობს და ეს იყო ბუნებრივი არჩევანი, რომ  კენჭი ქალაქ ზუგდიდში  მეყარა.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობა“): ქალაქ ზუგდიდის მაჟორიტარულ ოლქში კონკურენტების რაოდენობა საკმაოდ დიდია, შესაბამისად კონკურენციაც მაღალი იქნება. ამიტომ, გადავწყვიტე გამერკვია, ვარ თუ არა კონკურენტუნარიანი.

ოთარ ჭითანავა („პატრიოტთა ალიანსი“): ამ კითხვას ცნობილი ზუგდიდელი პოეტის დილარ ივარდავას სიტყვებით მინდა ვუპასუხო:  „აქ პაპაჩემის ნასახლარია, მე საქართველო აქედან ვიცი, აქ ნანას მიმღეს ქარი დამცხრალი, ნაკლებად ვბოლავ და მეტად ვიწვი“.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე – სახელმწიფო ხალხისთვის“):აქ არის ჩემი წინაპრებისა და ჩემი  დაბადების ადგილი. მიყვარს ჩემი ქალაქი, აქ არიან ჩემი მეგორები, თანამებრძოლები. ამიტომ, მივიღე გადაწყვეტილება, ვიყო მათი წარმომადგენელი  საქართველოს პარლამენტში.

 

–  ჩამოთვალეთ 3-5 (ან მეტი) მთავარი პრობლემა, რომელიც თქვენი ოლქის ამომრჩევლებს (და არა ზოგადად ქვეყნის მოსახლეობის უმრავლესობას) განსაკუთრებით აწუხებს. თქვენი აზრით, როგორ უნდა მოგვარდეს ეს პრობლემები?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“): მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატად დასახელებამდე მე ვიყავი ქალაქის საკრებულოს თავმჯდომარე და ყოველდღიურ რეჟიმში მქონდა ურთიერთობა ჩემს თანაქალაქელებთან. ძირითადი პრობლემა სტაბილური სამსახურის არქონაა, ასევე მოსაწესრიგებელია ინფრასტრუქტურა. ჯერ კიდევ არიან ადამიანები, რომლებსაც არა აქვთ წყალი, არ არის წყალარინების სისტემა. მოსახლეობას აწუხებს სოციალური პრობლემები, დევნილების დიდი ნაწილი ჯერ კიდევ საკმაოდ მძიმე პირობებში ცხოვრობს. ხელისუფლებამ უკვე დაიწყო ამ პრობლემების მოგვარებაზე ზრუნვა. მოგეხსენებათ, ჩვენი საარჩევნო პროგრამის ერთ-ერთი ძირითადი გზავნილია მოსახლეობის დასაქმებაზე აქტიური მუშაობა და 200 ათასი ახალი სამუშაო ადგილის შექმნა. ზუგდიდში ადგილობრივი და ცენტრალური ბიუჯეტის დაფინანსებით მიმდინარეობს წყალმომარაგების სისტემის მოწყობა მთელი ქალაქის მასშტაბით, ასევე უახლოეს დღეებში დაიწყება და ზუგდიდის ყველა ქუჩაზე მოეწყობა წყალარინების (საკანალიაზიო) სისტემა. აქტიურად მიმდინარეობს სანიაღვრე არხების მოწყობა, რაც საბოლოოდ მოაგვარებს წლების განმავლობაში არსებულ პრობლემას -საცხოვრებელი სახლებისა და ეზოების დატბორვას. დევნილებისთვის უკვე დაწყებულია კორპუსების მშენებლობა და 2 000-ზე მეტი დევნილი ოჯახი მიიღებს საკუთარ ბინას, მშენებლობის დასრულებისთანავე.

გიორგი თოდუა (“რესპუბლიკური პარტია“)

ზუგდიდში, სხვა ქალაქების მსგავსად, მწვავე პრობლემას  უმუშევრობა, სოციალური სიდუხჭირე და ინფრასტრუქტურული პრობლემები წარმოადგენს. „რესპუბლიკურ პარტიას“ თავის წინასაარჩევნო პროგრამაში წარმოდგენილი აქვს ამ პრობლემების მოგვარების გზები. საქართველოს ყველა რეგიონში რეგიონული განვითარების სააგენტოები შეიქმნება, სადაც მცირე და საშუალო ბიზნესის დამწყები ან განმავითარებელი მოქალაქეებისა და მათი მცირე ჯგუფებისათვის გათვალისწინებული პროგრამისთვის – „დამწყებთათვის რეგიონებში“ წლის განმავლობაში არანაკლებ 60 მლნ ლარი 20 000 ლარამდე ღირებულების (თანადაფინანსების გარეშე) ინდივიდუალური და ჯგუფური პროექტებისათვის გამოიყოფა. პროექტების კონკურსი წელიწადში 6-ჯერ ჩატარდება, ყოველ 2 თვეში, თითო კონკურსზე 10 მლნ ლარის გამოყოფის გათვალისწინებით.

რეგიონებში მოქმედი მცირე და საშუალო ბიზნესის განვითარება-გაფართოების ფინანსური მხარდაჭერისთვის გათვალისწინებული პროგრამისთვის წლის განმვალობაში არანაკლებ 200 მლნ ლარი გამოიყოფა, ინდივიდუალური და ჯგუფური პროექტების ღირებულება 50 000 – 1 000 000 ლარი იქნება (თანადაფინანსების გარეშე). პროექტების კონკურსი წელიწადში 4-ჯერ ჩატარდება, ყოველ 3 თვეში, თითო კონკურსზე 50 მლნ ლარის გამოყოფით.

ლევან კონჯარია („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა”): უმუშევრობა, სოციალური საკითხები, შეჩერებული ინფრასტრუქტურული პროექტები.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“):  ძალიან გაჭირდება ისეთი კონკრეტული პრობლემების მოგვარება და დასახელება, რომელიც აწუხებს მხოლოდ ზუგდიდს და არ აწუხებს სხვა მუნიციპალიტეტს. ქალაქში მნიშვნელოვანი ინფრასტრუქტურული პროექტები ხორციელდება, ერთის მხრივ, მათი დაწყება დაგვიანდა და მეორე – შესრულების ვადები და გრაფიკები დაგვიანდა. ასევე, ზუგდიდელებისთვის ძალიან დიდ პრობლემას წარმოადგენს ანაკლიის პორტი საკითხი, ადამიანები ძალიან დიდი მოლოდინით ელოდებიან ანაკლიის პორტის მშენებლობას, აქედან გამომდინარე, მათთვის გაუგებარია ეს პროცესი რატომ ჭიანურდება. მე პრემიერ-მინისტრთან მქონდა ამ საკითხზე საუბარი, რომელმაც მითხრა, რომ ეს პროექტი 2016 წლის 1 ივლისიდან დაიწყებოდა, თუმცა ახლა არის სექტემბერი და ჯერ კიდევ არაფერია დაწყებული. მესამე პრობლემა უფრო ლოკალური ხასიათისაა, გარევაჭრობის საკითხი, რომელიც ზუგდიდში დღემდე მოუგვარებელია.  ვინაიდან პრაქტიკულად პრობლემები არის ერთგვაროვანი და  თვალსაჩინო, მე მაქვს მოსახლეობასთან შეხვედრები და მათთგანაც ირკვევა, რომ  პირველი და უმთავრესი პრობლემა ეს არის, რა თქმა უნდა, დასაქმების პრობლემა, მეორე პრობლემა არის სოციალურად უზრუნველყოფის საკითხები, მესამე განათლების ხელმისაწვდომობა, რომელიც საზოგადოებაში არსებობს.

თუ როგორ უნდა მოვაგვაროთ ჩვენ ეს პრობლემები, დასაქმების თვალსაზრისით „თავისუფალ დემოკრატებს“ გვაქვს ძალიან კონკრეტული გეგმა იმასთან დაკავშირებით, თუ როგორ უნდა იყოს გაზრდილი სამუსაო ადგიების რაოდენობა, რაც შეეხება ზუგდიდს, მე მგონია, რომ ჩვენ უნდა გავაკეთოთ აქცენტი, და მე ამაზე მოსახლეობასთან ყველა შეხვედრაზე ვსაუბრობ, რაც ჯერჯერობით სამწუხაროდ არცერთ კანდიდატს არ წარმოუდგენია, მე მიმაჩნია, რომ ზუგდიდში უნდა განვითარდეს ტურისტული პოტენციალი. დღეს სახელმწიფოში ყველაზე მეტად განვითარებადი დარგი ჰიდროელექტრო სადგურების მშენებლობაა, რომელასც ზუგდიდთან მიმართებაში არ აქვს კავშირი, მეორე საინტერესო თემა არის ტურიზმი და სწორედ ამაში მგონია, რომ ზუგდიდს აქვს იმის პოტენციალი და შესაძლებლობა, რომ ტურიზმის მიმართულებით განვითარდეს.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე -დემოკრატიული მოძრაობა“): პრობლემები ქალაქსა და მუნიციპალიტეტში თითქმის ერთნაიარია, დასაქმების პრობლემა, სამართლიანობის აღდგენა, დევნილთა კომპაქტურ ჩასახლებაში სასმელი წყლის არარსებობა, სველი წერტილების მოუწესრიგებლობა, ქალაქში სანიაღვრე საიტების გაუმართაობა და ასე შემდეგ. ჩვენთან პრობლემებს რა გამოლევს. ჩამოთვილი პრობლემები მასშტაბურია და  კომპლექსურ მიდგომას მოითხოვს, კონკრეტული პროგრამების შედგენას და ადგილოვბრივი ბიუჯეტიდან თუ შესაბამისი სამინისტროების მეშვეობით გამოყოფილი თანხების მიმართვას. ყველა პრობლემა მოგვარებადია თუ მართველ პარტიას აქვს შესაბამისი სურვილი და განწყობაც.

ოთარ ჭითანავა („პარტრიოტთა ალიანსი“): უამრავ სოციალურ-ეკონომიკური პრობლემის მოგვარებაზე მუშაობის გარდა, ხელისუფლების გააქტიურებისთვის ხელის შეწყობა, სამართლიანობის აღდგენის, წართმეული ქონების  დაბრუნება  და დამნაშავეების დასჯა იქნება ყველაზე პრიორიტეტული მიმართულება, არა მხოლოდ ჩემი, არამედ მთლიანად ჩვენი ალიანსისათვის. აგრეთვე იმ პრობლემებზე ზრუნვა, რომელიც აწუხებს თითოეულ ზუგდიდელს და ეს საკითხებია – ბოტანიკური ბაღის აღდგენა-მოწესრიგება, თეატრის აღდგენითი სამუშაოებისთვის თანხების მოძიება, სკოლების რაბილიტაციისთვის ხელის შეწყობა, ტექნიკუმის აღდგენა, ვაჭრობისა და ინფრასტრუქტურული პრობლემების მოგვარების საქმეში აქტიურად ჩართვა.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“): არჩევნებში გამარჯვების შემდეგ, უპირველესად, მოვაგვარებთ დასაქმების, ჯანდაცვისა და სოციალურ პრობლემებს. ხელს შევუწყობთ მცირე და საშუალო ბიზნესის განვითარებას, ახალი ინვესტიციების მოზიდვას, ახალგაზრდების ხელშეწყობას, ინოვაციების დანერგვას.

 

–  რა არის თქვენი მთავარი წინაასარჩევნო დაპირებები ამომრჩევლისათვის? რა დროში აპირებთ თქვენი დაპირებების შესრულებას?

მერაბ ქვარაია (“ქართული ოცნება“): პირველ რიგში, მინდა განვაცხადო, რომ არჩევნებში გამარჯვების შემდეგაც არ ვაპირებ ჩემი ქალაქიდან წასვლას, გარდა იმ შემთხვევებისა, როდესაც მომიწევს პარლამენტში ჩემი ფუნქციის შესრულება. მე ძველებურად ვიცხოვრებ აქ და რაც მთავარია ვიქნები კონტაქტური. მოსახლეობისთვის პრობლემა არ იქნება ჩემთან შეხვედრა და ყველა ჩემს ხელთ არსებული საშუალებით შევძლებ მათი საჭიროებების დაკმაყოფილებაზე მუშაობას. ჩემი ბიურო იქნება აქტიური. ზუგდიდს სამწუხაროდ დღემდე არ უგრძვნია ის სიკეთე, რასაც აქტიური მაჟორიტარი ქვია. მე ვიქნები ჩემი თანაქალაქელების ლობისტი, როგორც ცენტრალურ, ასევე ადგილობრივ ხელისუფლებაში.

გიორგი თოდუა („რესპუბლიკური პარტია“):  ძირითადი დაპირებები, რომელთა განხორციელებასაც „რესპუბლიკური პარტია“ არჩევნებში გამარჯვებისთანავე დაიწყებს, არის: დასაქმება – რეგიონული განვითარების სააგენტოები უზრუნველყოფენ წელიწადში მინიმუმ 30 000 ახალი სამუშაო ადგილის შექმნას; საპენსიო რეფორმა – დაგროვებით პენსიაზე გადასვლა და პენსია დამსახურების მიხედვით, რაც პირველ ეტაპზე არსებული პენსიის გაორმაგებას გამოიწვევს; დევნილთა პრობლემები – მათი საყოფაცხოვრებო პირობების გაუმჯობესება, სათანადო ფინანსური რესურსების გამოყოფა. დევნილთა დასახლებებში სოციალური საწარმოების დაფუძნება.

ლევან კონჯარია („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“): ეს დამოკიდებულია იმაზე, რა შედეგი გვექნება ამ საპარლამენტო არჩევნებზე. მთავარი დაპირებები არის 50 ლარით გაზრდილი პენსია, მასწავლებლის მინიმალური ხელფასი 650 ლარი, სოციალური დიფერენციაცია და უფასო მედიკამენტები, სუსის და ფინანსური პოლიციის გაუქმება, 45 000 სამუშაო ადგილის შექმნა, სასამართლოს რეფორმა.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“): ზუგდიდი უნდა გავხადოთ სამეგრელოს ტურისტული ჰაბი, ახლა ტურიტული ინფრასტრუქტურა არის ნულის ტოლი. მე მაქვს ინფორმაცია გამოთხოვილი ტურიზმის დეპარტამენტიდან, სადაც რეალურად მინიშნებულია, რომ ამ მიმართულებით არაფერი არ კეთდება, ქალაქში რამდენიმე საინფორმაციო ცენტრის გახსნა საკმარისი არ არის, ჩვენ უნდა გავაკეთოთ ისეთი რამ, რაც იქნება ყველასათვის თვალსაჩინო და თვალნათელი. ამ თვალსაზრისით მგონია, რომ მე გავაკეთებ ყველაფერს იმისათვის, რომ სახელმწიფოს ცენტრალური ხელისუფლება ვაიძულო, დადიანების კომპლექსი, რომელიც ზუგდიდში მდებარეობს და ასევე ბოტანიკური ბაღი იქნეს ადეკვატურად მომზადებული და შესაბამისად წარდგენილი იუნესკოში, როგორც მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლი, მისი უნიკალურობიდან გამომდინარე.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობა“): წინასაარჩევნო დაპირებებიდან ყველაზე მთავარია რუსეთთან დიპლომატიური ურთიერთობის აღდგენა, უვიზო რეჟიმის შემოღება, სავაჭრო-ეკონომიკური ურთიერთობების დალაგება-განვითარება, რაც ყველაზე მეტად ზუგდიდისა და სამეგრელოს მოსახლეობის სოციალ-ეკონომიკური პირობების გაუმჯობესებას გამოიწვევს, რადგან ჩვენი ქალაქი და რეგიონი ჩიხშია მოქცეული.

ოთარ ჭითანავა („პატრიოტთა ალიანსი“): ის, რაც წინა კითხვაში მოგახსენეთ და ამას დამატებული ისეთი მნიშვნელოვანი პრობლემების მოგვარება როგორიცაა: აფხაზთა და ქართველთა განსაკუთრებით სამეგრელოს მხარისა და ზუგდიდს მოსახლეობის სახალხო დიპლომატიის ანაბარა დატოვებული კავშირების უფრო ეფექტურობისთვის საქართველოსა და რუსეთს შორის დიპლომატიურ-პოლიტიკურ-კულტურული მოლაპარაკების ახალ, უფრო ქმედით საფეხურზე აყვანა იქნება მთავარი საზრუნავი საკანონმდებლო ორგანოში, პარლამენტში ჩემი დეპუტატად არჩევის პირველივე დღეებიდან.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე სახელმწიფო ხალხისთვის“): ჩვენი პარტიის ხელისუფლებაში მოსვლისთანავე პენსია გახდება 250 ლარი. სოციალურად დაუცველებს შემდეგი ოთხი წლის განმავლობაში შეუნარჩუნდებათ სოციალურად დაუცველის სტატუსი, რომელიც არ შეიცვლება მათი დასაქმების შემთხვევაში.

 

– გვითხარით ის რეალური გზები, თუ როგორ აპირებთ დაპირებების შესრულებას მაშინ, როდესაც ამ ტიპის საქმიანობა ძირითადად ადგილობრივ მუნიციპალიტეტებში აღმასრულებელი ხელისუფლების და ადგილობრივი თვითმართველობის კომპეტენციაა?

მერაბ ქვარაია  („ქართული ოცნება“): ვფიქრობ, ამ კითხვას უკვე გავეცი პასუხი.

გიორგი თოდუა  („რესპუბლიკური პარტია“): „რესპუბლიკური პარტია“ არჩევნებში გამარჯვებისთანავე თვითმმართველობის რეფორმის ბოლომდე მიყვანას აპირებს, რომელიც თავის დროზე უშუალოდ „რესპუბლიკელების“ ინიციატივით იქნა დაწყებული, მაგრამ მთელი რიგი წინააღმდეგობების გამო ვერ მივიდა საბოლოო ეტაპამდე. ადგილობრივ დონეზე უფლებამოსილებების გაზრდა უნდა მოხდეს და დამატებითი ფინანსური გარანტიების გაჩენა.

ლევან კონჯარია („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“): პარლამენტი წევრი, გარდა საკანონმდებლო საქმიანობისა, აღმასრულებელ ხელისუფლებსაც აკონტროლებს.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“): ამაზე უკვე გიპასუხეთ.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობა“): დაპირებები რეალურად საპარლამენტო კოალიციაში ჩვენი პარტიის მონაწილეობის დროს ხორციელდება, რაც გარდაუვალია.

ოთარ ჭითანავა („პატრიოტთა ალიანსი“): ვინაიდან ზემოთ ჩამოთვლილი პრობლემები სცილდება ადგილობრივი მუნიციპალიტეტის და თვითმმართველობის კონპეტენციას აქტიურად ჩავერთვები ამ პრობლემათა მოგვარებისთვის, აუცილებელი სამართლებრივი ბაზის სრულყოფისათვის საჭირო  კანონშემოქმედებით პროცესებში.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე – სახელმწიფო ხალხისთვის“): მონაწილეობას მივიღებთ მომავალი ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნებში და გვაქვს რესურსი მოვიდეთ უმრავლესობით და გადავწყვიტოთ მრავალი პრობლემა. საკანონმდებლო ბაზა შეიქმნება, რათა ადგილობრივ თვითმმართველობას ჰქონდეს ყველა ბერკეტი.

 

–  რამდენად არსებობს შესაბამისი საკონონმდებლო ბაზა (ანუ, რა უფლებები გაქვთ ან არ გაქვთ როგორც მაჟორიტარს და ამ მხრივ რას შეცვლიდით) და ეკონომიკური რესურსი იმ დაპირებების შესასრულებლად, რასაც თქვენ იძლევით?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“): კანონმდებლობით დადგენილია, რომ მაჟორიტარს უნდა ყავდეს ბიურო, რომელიც ფინანსდება ცენტრალური ბიუჯეტიდან. ამ მხრივ არანაირი პრობლემა არ არსებობს. რაც შეეხება ჩემს გზავნილს, ვიყო ჩემი ქალაქის, ჩემი თანაქალაქელების გვერდით, აქტიურად ვისაუბრო და ვიმუშაო აქ არსებული პრობლემების მოგვარებაზე, მერწმუნეთ ამას არ ჭირდება განსაკუთრებული ეკონომიკური რესურსი. მოგეხსენებათ, პარლამენტი განიხილავს და ამტკიცებს ქვეყნის ბიუჯეტს. ამ შემთხვევაში მე ვიქნები კატეგორიული, რათა მაქსიმალურად იყოს გათვალისწინებული სახსრების გამოყოფა სწორედ იმ სეგმენტისთვის, რომელიც მოსახლეობის პრობლემების მოგვარებაზე იქნება ორიენტირებული. რაც მთავარია, პარლამენტში მე არ ვიქნები მარტო. ზუგდიდიდან პარლამენტში ჩემთან ერთად წარმოდგენილი იქნება ედიშერ თოლორაია, რომელიც აუცილებლად გაიმარჯვებს ზუგდიდის მუნიციპალიტეტში, ჩვენი სიის ათეულის წევრი თამარ ხულორდავა და პაატა გოგოხია, ჩვენი სიის კიდევ ერთი წევრი, რომელიც ასევე აქტიურად იმუშავებს ჩვენი ქალაქის განვითარებისთვის. ამას გარდა, ჩვენ მხარს დაგვიჭერს ჩვენი, „ქართული ოცნების“ გუნდი, რომელიც აბსოლუტური უმრავლესობით იქნება წარმოდგენილი პარლამენტში.

გიორგი თოდუა („რესპუბლიკური პარტია“): მაჟორიტარი, პირველ რიგში, თვითონ არის კანონშემოქმედი და თუ ფიქრობს, რომ არ არსებობს შესაბამისი საკანონმდებლო გარანტიები მისი უფლებამოსილების განსახორციელებლად, მაშინ შესაბამისი კანონპროექტების ინიცირება თვითონ უნდა მოახდინოს. რაც შეეხება, ეკონომიკურ რესურსებს, პირველ რიგში, ეს არის ქვეყნის ბიუჯეტი, რომლის სწორად დაგეგმვისა და განხორციელების შემთხვევაში, ასევე უცხოური ინვესტიციების მოზიდვისა და ხელშეწყობის შემთხვევაში, დაპირებების შესრულება შესაძლებელი იქნება.

ლევან კონჯარია („ ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“): მაქსიმალურად ვეცდები ზუგდიდის პრობლემების გადაჭრის ფინანსური გზები ჩადებული იქნას ბიუჯეტში.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“): საკანონმდებლო ბაზის თვალსაზრისით თქვენ კარგად მოგეხსენებათ, რომ არანაირი განსხვავება არ არსებობს პროპორციული და მაჟორიტარული წესით არჩეულ პარლამენტარს შორის, რაც არის ჩემთვის არგუმენტი, რის გამოც ვეწინააღმდეგები ზოგადად მჟორიტარულ სისტემას მაგრამ ის შემოთავაზებები რაც მე გამაჩნია, ეს გულისხმობს იმას, რომ მე აქტიურად ვიყო ლობისტი ზუგდიდში არსებული პრობლემების მოგვარებისა. ამას მე ვერც საკანონმდებლო ბაზა დამავალდებულებს და ვერც წამართმევს, ამიტომ ჩემს აქტივობაზე და მაჟორიტარის აქტივობაზე იქნება თავიდან ბოლომდე ყველაფერი დამოკიდებული.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობა“): საკანონმდებლო ბაზა წლების განმავლობაში დაიხვეწა და გამართულია, ჩვენ დაპირებების აბსოლუტური უმრავლესობის შესრულებას საკანონმდებლო ბაზა ხელს არ უშლის, ხელის შეშლა მიმდინარეობს აღმასრულებელ ხელისუფლებაში, რომელიც სამწუხაროდ ამ კანონებს ვერ ასრულებს, რაც მოსახლეობის მხრიდან უკმაყოფილებას იწვევს.

ოთარ ჭითანავა („პატრიოტთა ალიანსი“): ჩემი დაპირებების შესასრულებლად სამართლებრივი ბაზის სრულყოფის აქტივობებს  უპირატეს რესურსად მივიჩნევ, რომლის ეკონომიკური რესურსებით უზრუნველყოფა სახელმწიფოს საბიუჯეტო სააღსრულებო, სააღმასრულებლო შტოს პრეროგატივაა.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“): ჩვენ პარლამენტში ინიციატივით  შევალთ, რათა სრულყოფილ იქნას მაჟორიტარის უფლება-   მოვალეობანი. წინასაარჩევნო პერიოდში წარმოჩენილი ყველა პრობლემა მაჟორიტარის მიერ დასმული იქნება ცენტრალური ხელისუფლების წინაშე, ასევე ადგილობრივ თვითმმართველობას შესაბამისი საკანონმდებლო ბაზის მიღებაში ხელს შევუწყობთ.

 

–  რომელი კანონების ინიცირებას გეგმავთ პარლამენტში თქვენს საარჩევნო ოლქთან დაკავშირებით?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“). პასუხი არ არის.

გიორგი თოდუა („რესპუბლიკური პარტია“). პასუხი არ არის.

ლევან კონჯარია („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“): ადგილობრივი თვითმმართველობის სრულყოფაზე, ჯანდაცვის პრობლემებზე, ბიზნესის ხელშეწყობაზე.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“): ძალიან ძნელია თქვენ პარლამენტში დამისახელოთ ისეთი საკანონმდებლო აქტები და პროექტები, რომლებიც არის კონცენტრირებული მხოლოდ კონკრეტულ გეოგრაფიულ ტერიტორიასთან. თუ ეს არ ეხება თავისუფალ ინდუსტრიული ან თავისუფალი სავაჭრო ზონის შესახებ საკითხს. მე ჩემს დაპირებებში წინასწარ არ მიდევს, იმიტომ, რომ ეს არის ძალიან რთული დაპირება და ასე ვთქვათ კომპლექსურად შესასწავლი და რომელიც ქვეყნის საგადასახადო სისტემის ერთგვაროვნებაზეა დამოკიდებული, რადგან ჩვენ გვინდა ტურიზმის განვითარება ზუგდიდში, ტურიზმი ხელს შეუწყობს აქ სამუშაო ადგილების შექმნას, შესაძლებელია აქ გარკვეულ საგადასახადო შეღავათებზე ვიფიქროთ. თუმცა, ეს საგადასახადო შეღავათი არ არის შესული ჩემს დაპირებაში, იმიტომ, რომ ეს ვერ იქნება საგამონაკლისო ხასიათის და მნიშვნელოვანია მთლიან კონტექსტში დავინახოთ. ჩემი ერთ-ერთი სურვილი იქნება ამ მიმართულებით წავიდეთ მაგრამ ერთიან საგადასახადო სისტემაში დავინახოთ, ამიტომ კონკრეტულთან მიმართებაში კანონპროექტი არ იქნება, მაგრამ იქნება იმ შემთხვევაში, თუ ამას საერთო პოლიტიკური და ეკონომიკური გარემო მოგვცემს.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობა“): საარჩევნო ოლქთან კონკრეტულად გამოკვეთილი კანონის ინიცირება არ მოხდება, რადგან კანონები სრულიად საქართველოს მოსახლეობაზე იქნება გათვლილი, ამიტომ ვგეგმავ საგანმანათლებლო სისტემაში და რეგიონული მოწყობის მიმართულებით საკანომდებლო სისტემაში ცვლილებების შეტანას.

ოთარ ჭითანავა ( „პატრიოტთა ალიანსი“): პარლამენტში იმ კანონების ინიცირებას ვაპირებთ, რომელიც საშუალებას მოგვცემს რეფორმები განვახორციელოთ, რომლებიც  ჩვენი წინასაარჩევნო დებულებებით გათვალისწინებულია, რაც  ჩვენი მიზნების  განხორციელებას ხელს შეუწყობს.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე – სახელმწიფო ხალხისთვის“)ხელს შევუწყობთ ადგილობრივი თვითმმართველობის პოლიტიკის სრულყოფას .

 

– რას ფიქრობთ მაჟორიტარული სისტემის გაუქმების იდეაზე? უნდა გაუქმდეს თუ არა და რატომ?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“): პრაქტიკულად გადაწყვეტილია, რომ ეს სისტემა 2020 წლიდან გაუქმდება და ამ თემაზე, ჩემი აზრით, ყურადღების გამახვილება არ ღირს.

გიორგი თოდუა („რესპუბლიკური პარტია“): ჩვენ, „რესპუბლიკელები“ საარჩევნო სისტემის ცვლილებას აქტიურად ვუჭერდით და ვუჭერთ მხარს. „რესპუბლიკური პარტია“ 2020 წლისთვის საარჩევნო სისტემის რეგიონალურ-პროპორციულ მოდელზე გადასვლას აქტიურად დაუჭერს მხარს.

ლევან კონჯარია („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“) მაჟორიტარულ სისტემის გაუქმებაზე „ნაციონალური მოძრაობა“ ხელმოწერებსაც კი აგროვებდა და ჩვენი ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ ეს ცვლილებები მიღებული იქნება.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“): დიახ, უნდა გაუქმდეს იმიტომ რომ, მე ირაკლი ჩქოვანი, ვიყავი ერთ-ერთი ჩემპიონი საარჩევნო რეფორმისა, რომელიც გულისხმობს მაჟორიტარული ოლქების გაუქმებას. საქართველო და ლიტვა არის ორი ქვეყანა მსოფლიოში, რომელთაც აქვთ ასეთი სისტემა, რომელიც არის აბსოლიტურად არაადეკვატური, ვინაიდან მოქალაქეთა მიცემული ხმების რაოდენობა პროპორციულად არ აისახება მანდატებში. ჩვენს ფეისბუქ გვერდზე გვაქვს გრაფიკა გაკეთებული წლების მიხედვით ყველა იმ არჩევნებისა, რომლიც ამ სისტემით არის ჩატარებული და მინიმუმ 18 %-იანი არის სხვაობა ხელისუფლების სასარგებლოდ, ანუ მიღებულ ხმათა პროცენტსა და მიღებულ მანდატიის პროცენტებს შორის. ეს არის ჩემთვის მიუღებელი, ამიტომ ვფიქრობთ, რომ ეს არის აბსოლიტურად არაადეკვატური, მანამ სანამ არ აღდგება ჩვენი ტერიტორიული მთლიანობა, როდესაც ჩვენ ორპალატიან პარლამენტზე ვისაუბრებთ და ეს ჩანაწერი კონსტიტუციაში არსებობს. დღესდღეისობით, „თავისუფალი დემოკრატების“ მოსაზრებით, ეს არის სამხარეო პროპორციული სისტემა, დღეს ჩვენ გვინდა-არგვინდა საქართველოში მხარეები არსებობენ და არ ვსაუბრობ რეგიონულ პროპორციულზე, ვსაუბრობ ამიტომ სამხარეო პროპორციულზე.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე დემოკრატიული მოძრაობა“): ვეთანხმები ამ სისტების გაუქმებას, დღევანდელი ფორმიდან გამომდინარე, ვემხრობი რეგიონული საპარლამენტო და მაჟორიტარული სისტემის დანერგვას.

ოთარ ჭითანავა („პატრიოტთა ალიანსი“): გაუქმების შესახებ გადაწყვეტილება უკვე მიღებულია და შემდეგ საპარლამენტო არჩევნებზე ეს პრობლემა დღის წესრიგში არ იდგება, რადგან ხშირ შემთხვევაში, ამ სისტემას მმართველი პარტიები უმრავლესობის მოსაპოვებლად იყენებენ.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“):  ამ საკითხთან დაკავშირებით პარტიაში მივიღებთ ერთობლივ გადაწყვეტილებას.

 

–  პარლამენტში თქვენი არჩევის შემთხვევაში თუკი ოპოზიციაში იქნებით, რა გზებით შეეცდებით თქვენი დაპირებების განხორციელებას?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“): მერწმუნეთ, „ქართული ოცნება“ საპარლამენტო არჩევნებს დამაჯერებლად მოიგებს და მთავრობას დააკომპლექტებს.

გიორგი თოდუა („რესპუბლიკური პარტია“):მე ვიბრძვი გამარჯვებისთვის და მჯერა, რომ ზუგდიდი 8 ოქტომბერს გზას  პარლამენტისკენ დამილოცავს. ძალისხმევას არ დავიშურებ, რათა ვიყო თითოეული ზუგდიდელის ღირსეული წარმომადგენელი საქართველოს პარლამენტში და ზუგდიდისთვის მნიშვნელოვანი საკითხები აქტიურად წამოვწიო.

ლევან კონჯარია („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“): მიუხედავად იმისა, რომ გამარჯვებას ვგეგმავთ ამ არჩევნებზე. ვფქირობ, ოპოზიციაში ყოფნის დროსაც ხელისუფლებასთან თანამშრომლობის გზით შესაძლებელია აღნიშნული პრობლემების გადაჭრა.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“): არც ერთი დაპირება, რომელიც მე მაქვს ამომრჩევლის მიმართ წარმოდგენილი, არ ინება დამოკიდებული იმაზე მე ვარ ოპოზიციის წარმომადგენელი თუ ხელისუფლების. თვითონ შინაარსი, რომელიც აქ წარმოდგენილია, პირდაპირ გეტყვით – არცერთი დაპირება არ გულისხმობს ამას. ამაზე მე ნაფიქრი მაქვს ვიდრე შევიმუშავებდი ჩემს პროგრამას და ნამდვილად არ მინდოდა ჩემს ამომრჩეველს ჰქონოდა ქეჯნა იმისა, რომ ირაკლი ჩიქოვანი თუ არ იქნა უმრავლესობაში იგი ვერ აასრულებს ამ დაპირებებს. დაპირებები, რომლებიც მე მათ მივეცი და ის ფორმა და ის გზა, რომელიც მე მათთვის მაქვს წარდგენილი და მათი წარმატებულობა ნამდვილად არ არის დამოკიდებული ჩემს ასე ვთქვათ კუთვნილებაზე უმცირესობის ან უმრავლესობის მიმართ, შესაბამისად არ იქონიებს ზეგავლენას და ამას ბოლომდე შევასრულებ.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობა“): ოპოზიციაში ყოფნისას მხოლოდ გამოვიყენებთ საპარლამენტო ტრიბუნას, მედიასაშუალებებს, საზოგადოებასთან უშულაოდ პირდაპირ კონატაქტებს და როგორც ხალხის მიერ არჩეული პიროვნება, მათთან გვერდში ყოფნით, გარკვეული პრობლემების გადალახვას და მოგვარებას შევძლებთ.

ოთარ ჭითანავა („პატრიოტთა ალიანსი“):  ოპოზიციაში ვართ 15 წელია, დარწმუნებული ვართ, ამ არჩევნების შედეგად შევძლებთ უმრავლესობის მოპოვებას, რაც საშუალებას მოგვცემს მოვაგვაროთ ის აუარებელი პრობლემები, რომელიც ჩვენს ხალხს და ჩვენს  სახელმწიფოს აწუხებს.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“): მაქსიმალურად გამოვიყენებთ  ყველა ბერკეტს ჩვენი ქალაქის მოსახლეობის წინაშე არსებული პრობლემების მოსაგვარებლად. ქვეყნისთვის აუცილებელი და მნიშვნელოვანი საკითხების განხილვისას ვითანამშრომლებთ სხვა პოლიტიკურ პარტიებთან.

 

– გექნებათ თუ არა კონკრეტული ინიციატივები, რომლებსაც მთავრობას და პარლამენტს შესთავაზებთ სამუშაო ადგილების გაზრდისა და უმუშევრობის შესამცირებლად?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“): როგორც უკვე გითხარით, ჩვენს საარჩევნო პროგრამაში დეტალურადაა გაწერილი, თუ როგორ უნდა მოხერხდეს სამუშაო ადგილების შექმნა. აქ საუბარია ბიზნესისთვის გარკვეული შეღავათების დაწესებაზე, ინფრასტრუქტურულ პროექტებზე, რაც ერთმნიშვნელოვნად ხელს შეუწყობს მოსახლეობის დასაქმებას. მე ვიქნები აქტიური მხარდამჭერი ამ პროცესების და ვფიქრობ ჩვენი, პარლამენტის წევრების როლი ამ მიმართულებით იქნება უმნიშვნელოვანესი. აქვე შემიძლია გითხრათ, რომ საკმაოდ პოზიტიური მოლოდინები მაქვს, რადგანაც განმუხურში იწყება უპრეცედენტო მასშტაბის მშენებლობა, აქ იქნება ბოტანიკური ბაღი და სასტუმრო, რომლის მშენებლობაზე რა თქმა უნდა როგორც ქალაქის, ასევე თემის მუნიციპალიტეტის მოსახლეობა დასაქმდება. ანაკლიის პორტის მშენებლობა, რომელიც ძალიან მალე დაიწყება. ეს ნიშნავს ათასობით სამუშაო ადგილს. ასევე ის პროექტები რომელთა განხორციელება უკვე იწყება ჩვენს ქალაქში და რომელზეც ასევე ადგილობრივები დასაქმდებიან. მე ვფიქრობ, რომ ამ მიმართულებით ჩვენ უდიდეს პროგრესს მივაღწევთ და უმუშევრობა არ იქნება ის უმთავრესი პრობლემა, რომელიც ჩვენს მოსახლეობას აწუხებს.

გიორგი თოდუა („რესპუბლიკური პარტია“): როგორც ზემოთ აღვნიშნე, რესპუბლიკური პარტიის წინასაარჩევნო პროგრამაში დეტალურადაა განხილული უმუშევრობის აღმოფხვრის გზები, რაც გამოიხატება რეგიონული განვითარების სააგენტოების შექმნაში და თავის მხრივ გულისხმობს წელიწადში მინიმუმ 30 000 ახალი სამუშაო ადგილის შექმნას.

ლევან კონჯარია („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“): კონკრეტული ინიციატივები გვაქვს. ამისთვის არსებობს ქალაქ ლაზიკის პროექტი, რომელიც სამუშაო ადგილების შექმნას ითვალისწინებს.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“): ამ კითხვაზე უკვე გიპასუხეთ.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობა“): სამუშაო  ადგილების გაზრდა და უმუშევრობის შემცირება პირდაპირ ემსახურება საქართველოს მოსახლეობისთვის რუსეთის ბაზრის გახსნას.

ოთარ ჭითანავა („პატრიოტთა ალიანსი“): აუცილებლად გვექნება, რადგან ჩვენს პროგრამაში ამ თემებთან დაკავშირებით ძალიან ვრცლად გვაქვს განხილული სამუშაო ადგილების გაზრდისა და უმუშევრობის პრობლემების მოგვარების საკითხები.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“)ჩვენს პარტიას აქვს კონკრეტული წინადადებები, რაც ზუგდიდში სამუშაო ადგილების  გაზრდასა და უმუშევრობის შემცირებას ხელს შეუწყობს.

 

–  იმ შემთხვევაში, თუ თქვენ გახდებით პარლამენტის წევრი, რა ინტენსივობით და როგორ გააგრძელებთ ამომრჩეველთან კომუნიკაციას?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“): ამ თემაზე მე უკვე ვისაუბრე, მაგრამ კიდევ არაერთხელ  გავიმეორებ – მოსახლეობას არ ექნება ჩემთან კომუნიკაციის პრობლემა. მე ვიქნები აქ და ასევე იქნება მაჟორიტარის ბიურო, რომელიც პრაქტიკულად 24 საათიან რეჟიმში იმუშავებს.

გიორგი თოდუა („რესპუბლიკური პარტია“): ჩემთვის უმნიშვნელოვანესია მოქალაქეთა ჩართულობა და მჭიდრო კომუნიკაცია. მაჟორიტარის ბიურო უწყვეტ რეჟიმში იმუშავებს, ხშირი ინტენსივობით გაიმართება შეხვედრები ქალაქის ყველა უბანში და პრობლემების იდენტიფიცირება მოხდება.

ლევან კონჯარია („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“): მნიშვნელოვანია პარლამენტის წევრს ყოველდღიური კონტაქტი ჰქონდეს ამომრჩეველთან. პირადი შეხვედრები, მათი აზრის და ინიციატივების მოსმენა.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“): არსებობს სტატისტიკა, რომლის მიხედვითაც მხოლოდ 2% საქართველოს მოქალაქეების სხვადასხვა ოლქების მიხედვით ამბობს იმას, რომ მათ საკუთარი მაჟორიტარი ეკონტაქტება. ჩემთვის ეს არის პრინციპის საკითხი. პრინციპის თემაა და მგონია, რომ მე ამაში გარდატეხის შეტანა შემიძლია. ჩვენ ბიუროსთან მიმართებაში ვიქნებით საკმაოდ ინოვატორები. კომუნიკაციის თვალსაზრისით, პირველ რიგში, მე ვუზრუნველყოფ იმას, რომ თანამედროვე ელექტრო საშუალებებით და სოციალური მედიის საშუალებით, სპეციალური ჯგუფი გვექნება, სადაც ნებისმიერ ზუგდიდელს შეუძლია დარეგისტრირდეს და ვისაუბროთ საჭირბოროტო თემებზე. რა თემებით სურთ მათ მე ვიყო  დაკავებული. მე დავდივარ კარდაკარ და ხვალაც და ზეგაც ივლის ირაკლი ჩიქოვანი ზუგდიდის კარდაკარ, რადგან მე მექნება ამის საშუალება და სურვილი იმიტომ, რომ გაცილებით უფრო ბევრს ვიგებ ადამიანებთან ინდივიდუალური შეხვედრით, კომუნიკაციით, ვიდრე საერთო შეხვედრებზე ვინაიდან გარკვეული რეზერვაციები აქვს ადამიანებს საჯაროდ საკუთარი პოზიციების გამოხატვის. ამიტომ, ჩემი ამოცანაა, ის ცუდი პრაქტიკა, რომელიც არსებობს, დავამთავრო.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობა“): ყოველ ორ თვეში ერთხელ ამომრჩევლებთან ერთპირიანი შეხვედრა მექნება და მანამდე მაჟორიტარის შტაბი იმუშავებს, იმისთვის, რომ მოხდეს პრობლემების დროულად აღრიცხვა და მოწოდება.

ოთარ ჭითანავა („პატრიოტთა ალიანსი“): ამომრჩეველთან კომუნიკაციის სიხშირეს განაპირობებს მათ წინაშე ჩემი ანგარიშვალდებულება, რაც იქნება ასახული მათთან საინფორმაციო და საქმიანი შეხვედრებისას საჭიროების მიხედვით.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“): მე, როგორც მაჟორიტარი დეპუტატი, გავაგრძელებ კომუნიკაციას ამომრჩევლებთან. დეპუტატის ბიურო კი, იმუშავებს ზუგდიდში.

 

–  არჩევის შემთხევევაში მომდევნო წლები იქნებით დეპუტატი, თუ შეიძლება აღმასრულებელ ხელისუფლებაში გიხილოთ?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“): ამ საკითხზე ვერაფერს გეტყვით.

გიორგი თოდუა („რესპუბლიკური პარტია“): არ ვაპირებ მანდატის დათმობას, მომავალი ოთხი წლის განმავლობაში თითოეული ზუგდიდელის ინტერესების დამცველი ვიქნები.

ლევან კონჯარია („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“): ეს არის  მოვლენებზე დამოკიდებული. ასე წინასწარ ვერ გეტყვით.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“): ჯერჯერობით, მე არ ვაპირებ (აღმასრულებელ ხელისუფლებაში) მინისტრთა კაბინეტში ყოფნას.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობა“): ვფიქრობ, რომ ბევრად უფრო მეტი შედეგები მექნება ჩემი ქალაქისთვის აღმასრულებელ ხელისუფლებაში ყოფნისას.

ოთარ ჭითანავა („პატრიოტთა ალიანსი“): იქ ვიქნები სადაც  ჩემს ხალხს და ჩემს სამშობლოს დავსჭირდები.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“): არ გამოვრიცხავ.

 

– რა წინადადებები გექნებათ ადგილობრივი თვითმართველობის ეფექტიანობის გასაუმჯობესებლად?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“) : მინდა გითხრათ, რომ მე აქტიურად ვიყავი თვითმმართველობის რეფორმების პროცესში ჩართული, რადგან მიმაჩნია, რომ დეცენტრალიზაცია ჩვენი ქვეყნის განვითარებისთვის აუცილებელი პროცესია. რეფორმების პირველი ეტაპი წარმატებით განხორციელდა, თუმცა ეს პროცესი აუცილებლად  გაგრძელდება. ამჟამად ჩვენ უნდა ვიმუშაოთ მუნიციპალური ხელისუფლების უფლებების გაძლიერებაზე, მათ უნდა ქონდეთ მეტი ფინანსური დამოუკიდებლობა. უნდა ვიმსჯელოთ ბიუჯეტში თანხების მობილიზების გზებზე, რაც ხელს შეუწყობს ხელისუფლების მოქნილობასა და უფრო ეფექტურ საქმიანობას.

გიორგი თოდუა („რესპუბლიკური პარტია“): თვითმმართველობის რეფორმის ბოლომდე დასრულებას აქტიურად დავუჭერ მხარს. აუცილებელია, მუნიციპალიტეტების საკუთარი შემოსავლები  გაიზარდოს, რომლებსაც ისინი ინფრასტრუქტურის გასაუმჯობესებლად მიმართავენ. ეს უნდა მოხდეს საშემოსავლო გადასახადის ზიარ გადასახადად გადაქცევისა და მისი ნაწილის ადგილობრივ ბიუჯეტებში მიმართვის გზით. 2016 წლიდან საშემოსავლო გადასახადის ცალკეული კომპონენტები მუნიციპალიტეტებში დარჩა, მაგრამ ამას სახელფასო შემოსავლებიდან საშემოსავლო გადასახადის პროცენტიც უნდა დაემატოს. მუნიციპალიტეტების საკუთარი ფინანსების გასაზრდელად ადგილობრივ ბიუჯეტებს ფიზიკური პირების მიერ ხელფასის სახით მიღებული საშემოსავლო გადასახადის 25% უნდა გადაეცეთ, ფიზიკური პირის რეგისტრაციის ადგილის მიხედვით. ეს იმას ნიშნავს, რომ ჩვენი ხელფასის ყოველი 100 ლარიდან დაკავებული საშემოსავლო გადასახადიდან (20 ლარიდან) 5 ლარი დარჩება იმ მუნიციპალიტეტს, რომელშიც ჩვენ ვცხოვრობთ.

ლევან კონჯარია („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“): აუცილებელია ადგილობრივი თვითმმართველობის რეფორმის დასრულება. 2012 წელს დაწყებული რეფორმა ფაქტიურად ჩაფლავდა, რასაც გაგრძელება სჭირდება, მათ შორის პოლიტიკური, ფისკალური და ადმინისტრაციული დეცენტრალიზაციის კუთხით.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“): საქართველოში თვითმმართველობის პირველი ეტაპი, რომელიც განხორციელდა, იყო სწორი მიმართულებით გადადგმული ნაბიჯი, მაგრამ ხარვეზები ამასთან მიმართებაშიც არსებობს   რეალურად, მაგრამ რეალური თვითმმართველობის უზრუნველყოფა გახდებოდა შესაძლებელი მხოლო და მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც თვითმმართველობას ექნება რეალური ფინანსები, რომლის განკარგვაზეც იქნება პასუხისმგებელი. ფინანსური დამოუკიდებლობა, მაქსიმალური დეცენტრალიზაცია. ადგილობრივი თვითმმართველობის დეცენტრალიზაცია არის ჩვენი ქვეყნის განვითარების ქვაკუთხედი.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობა“): დღეს ადგილობრივი თვითმმართველობა მხოლოდ ხელმძღვანელის მიერ მოწოდებულ პროექტებზე მუშაობს, მაშინ როდესაც თითოეული უბნიდან არჩეულ პიროვნებებს უნდა მოქონდეს თავიანთი უბნების პრობლემები და მისი განხორციელება უნდა ხდებოდეს.

ოთარ ჭითანავა („პატრიოტთა ალიანსი“): პარლამენტიდან ვიბრძოლებ ადგილობრივი თვითმმართველობის საქმიანობის გაუმჯობესებისათვის, მეტი ფინანსურ-ეკონომიკური დამოუკიდებლობის მისაღწევად.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“): გავაუმჯობესებთ თვითმმართველობისათვის მიკუთვნებულ საკითხთა გადაწყვეტას. ხელს შევუწყობთ ადგილობრივ თვითმმართველობას, რათა მას მიეცეს მეტი უფლება- მოვალეობა, ოპერატიულად გადაწყვიტოს ადგილზე არსებული პრობლემები. ვითანამშრომლებთ ადგილობრივ საზოგადოებრივ და არასამთავრობო ორგანიზაციებთან.

 

–  გაქვთ თუ არა კონკრეტული მოსაზრებები რეგიონში სტიქიური მოვლენების პრევენციისა და მათზე რეაგირებისათვის?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“): რა თქმა უნდა, სტიქია არის არამარტო ჩვენი ქვეყნის, არამედ მსოფლიო მასშტაბის პრობლემა. ჩვენი ხელისუფლება აქტიურად მუშაობს ამ მიმართულებით. ძირითადი პრობლემა მაინც წყალდიდობაა და სწორედ ამიტომ შენდება ჯებირები, ფართოვდება მდინარეების კალაპოტები, მეწყერსაშიშ ზონებში ეწყობა დამცავი ინფრასტრუტურა. ადგილობრივ დონეზე, როგორც უკვე გითხარით ვაკეთებთ სანიაღვრე არხებს, რათა მოსახლეობას მაქსიმალურად ავარიდოთ სტიქიით გამოწვეული ზიანი.

გიორგი თოდუა („რესპუბლიკური პარტია“): სტიქიური მოვლენების პრევენციისთვის აუცილებელია ქალაქში შესაბამისი ინფრასტრუქტურის მოწყობა (სანიაღვრე არხები) რეაგირებისთვის ქალაქს საკუთრებაში სპეციალური ტექნიკა უნდა გააჩნდეს.

ლევან კონჯარია („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“): უნდა ვიმუშაოთ იმაზე, რომ წყალდიდობის, მეწყერის და სხვა სიტიქური უბედურებების რისკები მინიმუმამდე იქნეს დაყვანილი ეს მოვლენები ხშირად პროგნოზირებადია და მნიშვნელოვანია რომ რეგიონულ დონეზე გვქონდეს მისი პრევენციის და შემდეგ სწრაფი რეაგირების საშუალებები.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“): ჯერჯერობით არა.

გონერი პაპავა  („ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობა“): პასუხი არ არის.

ოთარ ჭითანავა („პატრიოტთა ალიანსი“): ჩემი მოსაზრებით, მხარის დასაცავად სტიქიური მოვლენების პრევენციისათვის დაუშვებლად მივიჩნევ ბუნებრივი რესურსების შეუსწავლელ გამოყენებას და ურბანული განვითარების მოტივით ბუნებრივ პროცესებში უხეში ჩარევებით შესაძლო გართულებების უგულვებელყოფას.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“):  რა თქმა უნდა. ოპერატიულად მოვახდენთ შესაბამის პრევენციასა და რეაგირებას.

 

–  უჭერთ თუ არა მხარს, რომ პარლამენტმა საქმიანობა ქუთაისში განაგრძოს?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“)ამ თემასთან დაკავშირებით აზრთა სხვადასხვაობაა. ალბათ კიდევ ერთხელ უნდა შევაფასოთ, თუ რა პოზიტივი ან ნეგატივი აქვს ქუთაისში პარლამენტის არსებობას. მე თუ მკითხავთ, ნახევრად ხუმრობით გეტყვით, ჩემთვის უკეთესია პარლამენტი ქუთაისში დარჩეს, რადგანაც ჩემs ქალაქთან უფრო ახლოს ვიქნები და დიდი დრო არ დამჭირდება ზუგდიდში ჩამოსასვლელად. გულწრფელად მინდა გითხრათ, რომ მთავარია პარლამენტმა ნაყოფიერად იმუშაოს და ის ქუთაისში იქნება, თუ თბილისში ამას გადამწყვეტი მნიშვნელობა არა აქვს.

გიორგი თოდუა („რესპუბლიკური პარტია“); საქართველოს პარლამენტი ქვეყნის დედაქალაქში უნდა ფუნქციონირებდეს.

ლევან კონჯარია („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“): რეგიონული განვითარებისათვის ეს ძალიან მნიშვნელოვანია.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“): არა – მე მხარს ვუჭერ, რომ საქართველოს ცენტრალური ხელისუფლება იყოს ერთ ქალაქში.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე -დემოკრატიული მოძრაობა“): პარლამენტი სადაც არ უნდა იყოს, მან თავისი ფუნქცია არ უნდა დაკარგოს. ქართველი ხალხისთვის სასარგებლო კანონების მიღება შეიძლება თბილისშიც, ქუთაისშიც და ზუგდიდშიც.

ოთარ ჭითანავა („პატრიოტთა ალიანსი“): რა თქმა უნდა არა, ვინაიდან თავის დროზე ჯერ ვახტანგ გორგასლის მიერ და შემდეგ დავით აღმაშენებლის მიერ თბილისის ცენტრალურ ქალაქად აღიარებას ჰქონდა სტრატეგიული მნიშვნელობა მისი აზიისა და ევროპის პოლიტიკური, ეკონომიკური და კულტურული შეხვედრის ცენტრად ყოფნისათვის კავკასიაში. ეს ფუნქცია არ კარგავს აქტუალობას დღევანდელი საქართველოს დამოუკიდებელი სახელმწიფოებრივი აღმშენებლობისთვის. თბილისს ქუთაისი ამ მხრივ ვერ ჩაენაცვლება.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“): ამ საკითხთან დაკავშირებით პარტია მიიღებს შესაბამის გადაწყვეტილებას, მაგრამ ჩემთვის, როგორც ზუგდიდელისთვის, უმჯობესია პარლამენტმა საქმიანობა განაგრძოს ქუთაისში

 

– რას ფიქრობთ პარლამენტში ქალთა სავალდებულო კვოტირების იდეაზე? თქვენი აზრით, თქვენი პარტიის მიერ წარმოდგენილ მაჟორიტარობის კანდიდატებში და საარჩევნო სიაში დაცულია თუ არა გენდერული ბალანსი და თუ არ არის დაცული – რატომ?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“) : ჩვენმა პარტიამ ამ საკითხზეც იზრუნა და მინდა სრული პასუხისმგებლობით განვაცხადო, რომ ჩვენ სიაში ქალბატონების სიმრავლეა და რაც მთავარია, ისინი არიან თავისი საქმის პროფესიონალები, ძალიან განათლებული და ქვეყნის პატრიოტები. დიდი სიამოვნებით ვითანამშრომლებ მათთან და მჯერა, ერთად უამრავ კეთილ საქმეს გავაკეთებთ.

გიორგი თოდუა („რესპუბლიკური პარტია“): „რესპუბლიკური პარტიის“ პირველ ოცეულში წარმოდგენილია 10 ქალი, რაც პარტიაში არსებული გენდერული ბალანსის თვალსაჩინო მაგალითს წარმოადგენს. რაც შეეხება,  უშუალოდ ქალთა კვოტირების სისტემას, ცნობილია, რომ რესპუბლიკელები აღნიშნული სისტემის შემოღების პროცესში ავანგარდში ვართ.

ლევან კონჯარია („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“): ამ არჩევნებზე გენდერული ბალანსი დაცული არც ერთ პარტიაში არ არის. ქალების როლი პოლიტიკაში ძალიან მნიშვნელოვანია, თუმცა გენდერული კვოტა დისკრიმინაციულად მიმაჩნია. კრიტერიუმი უნდა იყოს არა გენდერი, არამედ პროფესიონალიზმი.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“): გენდერული ბალანსის საკითხითან დაკავშრებით შემიძლია გითხრათ, რომ აბსოლუტურად ერთნაირი შესაძლებლობა აქვს ქალს და მამაკაცს. ეს კითხვის ნიშნის ქვეშ არ დგას. ჩვენმა პარტიამ თვითონ დაიწესა სავალდებულო კვოტა იმისა, რომ ჩვენ გვეყოლება ყოველ ათეულში სამი ქალი და არ ნიშნავს იმას, რომ ეს სამი ქალი იქნება კონცენტრირებული თითოეული ათეულის ბოლოს. არამედ, პირველ სამეულშიც, მეორე სამეულშიც და მესამე სამეულშიც იქნება თითო-თითო ქალი, და ამ კვოტას ჩვენ ვიცავთ პარტიულ სიას როცა წარვადგენთ. მაჟორიტარული თვალსაზრისით ამის კვოტირება შეუძლებელია, უბრალოდ ეს არის წარმოუდგენელი. მაჟორიტარული თვალსაზრისით მაინც დამოკიდებულია თითოეული ადამიანის აქტიურობაზე და შესაძლებლობაზე კონკრეტული ოლქი წარმოადგინოს ცენტრალურ ხელისუფლებაში. ამ პრობლემის მოგვარების გზა არის იძულებითი კვოტირება მხოლოდ და მხოლოდ, ამ პრობლემის მოგვარების ძირითადი არსი არის იმაში, რომ ადგილობრივ დონეზე ხელი შევუწყოთ ქალების ჩართულობას საჯარო საქმიანობაში. თუ ჩვენ გვექნება უფრო ეფექტიანი პროგრამა იმისა, რომ ქალები წარმოდგენილი იყვნენ ადეკვატურად სოფლებიდანაც, მუნიციპალიტეტებიდანაც და რაიონებიდანაც ადგილობრივ საკრებულოებში, ეს გაცილებით უფრო ეფექტს მოგვცემს იმისა, რომ ჩვენ მივიდეთ იმ დონემდე, რომ ეროვნული ლიდერები იყვნენ ბუნებრივად და არა კვოტირების გარეშე.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობა“): მიმაჩნია, რომ ქალთა სიმრავლე ბევრად უფრო მეტი შედეგის მომტანია, მათი შრომისნაყოფიერებიდან, ნებისყოფის სიმტკიციდან და დედობრივი მზრუნველობიდან გამომდინარე. ჩვენი პარტიიდან საპარლამენტო სიაში სამი პიროვნებიდან ერთი ქალია.

ოთარ ჭითანავა („პატრიოტთა ალიანსი“): ჩვენთან ბალანსი არამხოლოდ დაცულია, არამედ პარტიის სიის I, II, III ნომერი ქალბატონები არიან და ამით ყველაფერი ნაქვამია. მათ შორის, ზუგდიდში საკრებულოს შუალედურ არჩევნებში მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატად ქალბატონი გვყავს წარდგენილი.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“): მივესალმებით ქალების გააქტიურებას პოლიტიკაში. მაქსიმალურად ვცდილობთ დავიცვათ გენდერული ბალანსი.

 

–  თქვენი აზრით, უნდა ჩაიწეროს თუ არა კონსტიტუციაში, რომ ქორწინება არის ქალის და მამაკაცის კავშირი? რატომ?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“): აუცილებლად უნდა ჩაიწეროს. მე ვესწრებოდი შეხვედრებს, სადაც მოსახლეობა პარლამენტის წევრებთან ერთად მსჯელობდა ამ საკითხზე. ყველა ასეთ შეხვედრაზე მოქალაქეები ითხოვდნენ ამ ჩანაწერის კონსტიტუციაში გაკეთებას. ვფიქრობ, პარლამენტი უპირველეს ყოვლისა მოსახლეობის ნებას უნდა გამოხატავდეს და თუნდაც ეს არგუმენტი საკმარისია ამ საკითხის დადებითად გადასაწყვეტად.გიორგი თოდუა („რესპუბლიკური პარტია“)

სამოქალაქო კოდექსში პირდაპირ წერია, რომ  ქორწინება ეს არის ქალისა და მამაკაცის ნებაყოფლობითი კავშირი. აქედან გამომდინარე, ყოველგვარი მცდელობა, რომ გადაიხედოს აღნიშნული საკითხი, წარმოადგენს ჩვეულებრივ სპეკულაციას და საზოგადოების შეცდომაში შეყვანას.

ლევან კონჯარია („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“) :  აქ მთავარია რას ფიქრობს ქართული საზოგადოება ამ საკითხზე.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“): დიახ უნდა ეწეროს, რატომ? – ეს უბრალოდ ჩემი მოსაზრებაა არანაირი სამოქალაქო კავშირის მოწინააღმდეგე არ ვარ, ნებისმიერი სხვა ერთსქესიანთა თუ სხვა კავშირებთან მიმართებაში, მაგრამ ქორწინების დეფინიცია რომელიც დღეს არის საქართველოს სამოქალაქო კოდექსში და შესაძლებელია ადეკვატურად აისახოს კონსტიტუციაში. ამის ერთ-ერთი ინიციატორი მეც გახლავართ და ხელი მაქვს მოწერილი.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობა“): საქართველოში არასდროს ყოფილა ამ საკითხის კონსტიტუციის დონეზე ჩაწერის პრობლემა, მაგრამ ბოლო დროს განვითარებული მოვლენები და საზოგადოების აზრო მიუთითებს, რომ ეს აუცილებელია.

ოთარ ჭითანავა („პატრიოტთა ალიანსი“): უნდა ჩაიწეროს, რადგან ამ ბოლო დროს გახშირდა დასავლეთიდან მიღებული და გავრცელებული აზრი ერთსქესიანთა ქორწინების აუცილებლობის შესახებ, რაც ეწინააღმდეგება ჩვენი ქვეყნის ტრადიციებს და საფრთხეს უქმნის ჩვენი ქვეყნის მომავალს. ვინაიდან კაცობრიობის მენტალურმა განათლებამ დღის წესრიგში დააყენა ქორწინების რაობის კონკრეტული განმარტება, ვფიქრობ აუცილებელია, ქვეყნის ძირითად კანონში აისახოს ხაზგასმული მითითება ქორწინების ტრადიციული წარმოდგენა, როგორც კაცისა და ქალის საოჯახო თანაცხოვრების ერთობისა.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“); ჩემთვის, როგორც მართლმადიდებელი ქრისტიანისათვის, ოჯახი წარმოადგენს ქალისა და მამაკაცის კავშირს.

 

–  აპირებთ თუ არა პარლამენტში საქართველოს ევროატლანტიკური საგარეო კურსის მხარდაჭერას? თქვენი აზრით რა პოლიტიკა უნდა გაატაროს საქართველომ რუსეთთან და ოკუპირებულ ტერიტორიებთან დაკავშირებით? უნდა შეიცვალოს თუ არა რაიმე ამ პოლიტიკაში?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“): რა თქმა უნდა, დასავლური კურსი სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია ჩვენი ქვეყნის არათუ განვითარებისთვის, არამედ არსებობისთვისაც. მე ყოველთვის ვიქნები ამ კურსის მხარდამჭერი. მით უმეტეს, ჩემი ქალაქიდან სულ რამდენიმე კილომეტრში ჩვენი აფხაზეთია, ოკუპირებული ტერიტორია, სადაც ქართველები აუცილებლად დაბრუნდებიან და ამის თქმის უფლებას მაძლევს სწორედ, ამ მიმართულებით ჩვენი ხელისუფლების პრინციპული, ზომიერი და მომავალზე გათვლილი პოლიტიკა.

გიორგი თოდუა („რესპუბლიკური პარტია“): საქართველოს სტრატეგიული პოლიტიკური, ეკონომიკური და უსაფრთხოების  ინტერესების რეალიზება ნატოსა და ევროკავშირში მზარდი ინტეგრაციის პროცესს უკავშირდება, რომლის საბოლოო სრულფასოვანი წევრობა იქნება. ამასთანავე, როგორც თავად ამ პროცესის წარმატება, ისე სრულფასოვან წევრობამდე პერიოდში ქვეყნის უსაფრთხოებისა და ეკონომიკური წინსვლის უზრუნველყოფა ნატოსა და ევროკავშირის წამყვან სახელმწიფოებთან სტრატეგიული თანამშრომლობის გაღრმავებაზეა დამოკიდებული. ქვეყნის საგარეო პოლიტიკური კურსის მიღწევებად უნდა ჩაითვალოს ოკუპირებული ტერიტორიების არაღიარების პროცესის შენარჩუნება მსოფლიო მასშტაბით, ევროკავშირთან ასოციირების შეთანხმების დადება, ნატოსთან თანამშრომლობის ახალ ეტაპზე გადასვლა, აშშ-თან მრავალმხრვი სტრატეგიული თანამშრომლობის გაღრმავება, ევროპის წამყვან სახელმწიფოებსა და აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებთან ურთიერთობის გაღრმავება, მოსაზღვრე სახელმწიფოებთან კეთილმეზობლური ურთიერთობის შენარჩუნება, რეგიონში ბოლო ხანებში გააქტიურებულ მოთამაშეებთან (ჩინეთი, ირანი) სათანამშრომლო ურთიერთობის დამყარება.

ლევან კონჯარია („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“): მნიშვნელოვანია აქტიურად დაიწყოს დეოკუპაციაზე მუშაობა. ეს პროცესი 2012 წლიდან ფაქტიურად შეჩერებულია და რუსეთთან გაუგებარმა პოლიტიკამ გამოიწვია მცოცავი ოკუპაციის გააქტიურება.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“): დიახ, ერთმნიშვნელოვნად ვაპირებთ, „თავისუფალი დემოკრატები“ იყვნენ, არიან და იქნებიან მე ვთვლი, რომ ყველაზე გამცდილი და ყველაზე უნარიანი ძალა იმისათვის, რომ ჩვენი ქვეყანა გახდეს ევროპისა და ევრო კავშირის ნაწილი და რა თქმა უნდა ჩვენ ასევე გავაგრძელებთ აქტიურად მონაწილეობას, როგორც აქამდე ვიყავი ამ თემაში ჩართული. საქართველომ რუსეთთან უნდა გაატაროს პოლიტიკა, რომელიც დაეფუძნება ერთ მთავარ წერტილს – ჩვენი ქვეყნის დეოკუპაციას და კეთილმეზობლობის უზრუნველყოფას, ამის შემგდომ, კეთილმეზობლური ურთიერთობის გაღმავებას, მაგრამ ამის გაკეთება საქართველლოსთვის არის წარმოუდგენელი. საქართველო მოლაპარაკებეში რუსეთთან მარტო არ უნდა შევიდეს, საქართველომ რუსეთთან ურთიერთობაში უნდა გამოიყენოს მისი საუკეთესო საერთაშორისო პარტნიორები და სტრატეგიული პარტნიორი ქვეყანა აშშ და ამის ნათელი ფორმატი გვაქვს.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობა“): „ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობის“ საგარეო პოლიტიკური კურსია უბლოკო სისტემა, არცერთი ქვეყნის სამხედრო დაჯგუფებებში ყოფნა, საქართველოდან რუსეთის ჯარების გაყვანა და პარტნიორულ უფლებებში თანამშრომლობა.

ოთარ ჭითანავა („პატრიოტთა ალიანსი“): ამ საკითხთან დაკავშირებით ფინეთი ძალიან კარგი მაგალითია. ეს ხუთმილიონიანი ქვეყანა ახერხებს იყოს დაცული ევროატლანტიკური საგარეო კურსის ლოზუნგების გარეშე, და, ასევე პოლიტიკურ-დიპლომატიურ-ეკონომიკურ-კლუტურულ ურთიერთობას რუსეთთან ახერხებს, რომელთანაც მასაც აქვს ტერიტორიული დავები.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“): ჩვენი პარტია მხარს უჭერს საქართველოს  ევროატლანტიკურ საგარეო კურსს. გავატარებთ არაღიარების პოლიტიკას. გამოვიყენებთ პოლიტიკურ, ეკომინომიკურ და დიპლომატიურ ინსტრუმენტებს ტერიტორიული მთლიანობის აღსადგენად . გავუფრთხილდებით იმ ურთიერთობას, რომელიც ზუგდიდში ადგილობრივ მოსახლეობასა და დევნილებს შორის ჩამოყალიბდა.

 

– . დღეს თქვენ მმართველი პარტიის სახელით იყრით კენჭს. თუკი თქვენი პარტია ოპოზიციაში აღმოჩნდება, დატოვებთ თუ არა მის რიგებს და გადახვალთ თუ არა კვლავ სახელისუფლებო პარტიაში?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“) : მსგავს კითხვას უკვე გავეცი პასუხი და ისევ გავიმეორებ, „ქართული ოცნება“ ის ძალაა, რომელიც გაიმარჯვებს ამ არჩევნებში და მოვა ხელისუფლებაში. ჩემი მიზანი არაა ხელისუფლებაში ყოფნა. ჩემი მიზანია ვიყო გუნდში, რომლის ღირებულებებსაც ვიზიარებ, რომელიც ორიენტირებულია ქვეყნის განვიათარებასა და მოსახლეობის კეთილდღეობაზე. დღეს მე ასეთი გუნდის წევრი ვარ და ეს უდიდეს პასუხისმგებლობას მაკისრებს.

 

–  რა მიგაჩნიათ მთავარ პრობლემებად/გამოწვევებად ეთნიკური და რელიგიური უმცირესობების ინტეგრაციის გზაზე და რა მთავარი ნაბიჯებია გადასადგმელი ინტეგრაციული პროცესების გასაუმჯობესებლად?

მერაბ ქვარაია („ქართული ოცნება“): საქართველო ტოლერანტული ქვეყანაა და ეს მთელი ჩვენი მრავალსაუკუნოვანი ისტორიის მანძილზე ნათლად ჩანს. ჩვენი ქალაქიც ამის საუკეთესო მაგალითია, მე ვერ ვიხსენებ თუნდაც ერთ ფაქტს ეთნიკური დაპირისპირებისა. რაც შეეხება რეგიონებს, სადაც სხვა ეთნოსის წარმომადგენლები ჭარბობენ ქართველ მოსახლეობას, ჩემი აზრით, იქ საგანმანათლებლო პროექტების განხორციელებას უნდა მიექცეს განსაკუთრებული ყურადღება. მათ მშობლიურ ენასთან ერთად სრულყოფილად უნდა შეძლონ სახელმწიფო ენის – ქართულის სწავლა, თუნდაც იმიტომ, რომ სწავლა გააგრძელონ უმაღლეს სასწავლებელში და ენობრივი ბარიერის გამო სამსახურის პოვნა არ გახდეს პრობლემა. ეს ადამიანები ჩვენი ქვეყნის სრულფასოვანი მოქალაქეების არიან და არ მგონია ვინმე ფიქრობდეს მოქალაქეების დაყოფას ეთნიკური კუთვნილების ნიშნით. რაც შეეხება რელიგიურ უმცირესობებს. ამ საკითხზე მე მაქვს ჩემი მყარი პოზიცია – ნებისმიერ ადამიანს უნდა შეეძლოს ლოცვა იქ სადაც მას სურს.

გიორგი თოდუა („რესპუბლიკური პარტია“): მიმაჩნია, რომ ყველა ეთნიკური ჯგუფის სამოქალაქო, პოლიტიკური, სოციალური და კულტურული უფლებები უნდა იყოს დაცული, მრავალფეროვნება აღიარებული, როგორც ღირებულება, ხოლო დისკრიმინაციის ნებისმიერი სახე უნდა გამოირიცხოს.

ლევან კონჯარია („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“): ამ კუთხით მნიშვნელოვანია განათლების რეფორმა და უმცირესობების ინტეგრაცია საზოგადოებაში. საწყისი მაინც განათლებაა.

ირაკლი ჩიქოვანი („ალასანია-თავისუფალი დემოკრატები“): უმთავრესი პრობლემა აქ არის ინტეგრაციის თვალსაზრისით არ არსებობს შესაბამისი შესაძლებლობები, იმისათვის, რომ მოხდეს სრული ინტეგრირება ეთნიკური უმცირესობების. ძალიან დიდ პრობლემას წარმოადგენს ენის არცოდნა. არაერთი პროგრამა განუხორციალებია სახელმწიფოს, როგორც ვხედავთ და როგორც ჩანს, არის მნიშვნელოვანი ჩავარდნები ამ მიმართულებით, და მე ვთვლი, რომ ინტეგრაციის თვალსაზრისით არის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ნაბიჯი ადგილობრივი თვითმმართველობის გაძლიერება. ჩვენ, „თავისუფალი დემოკრატები“, ვთვლით, რომ ინტეგრაციული პროცესებისთვის მნიშვნელოვანი იქნება ადგილობრივი თვითმმართველობის გაძლიერება, რაც საშუალებას მისცემს ეთნიკური უმცირესობის წარმომადგენლებს ადგილზე გადაწყვიტონ  საკუთარი პრობლემები და ეს პრობლემები არ გახდეს ეთნიკური დაპირისპირების საფუძველი.

გონერი პაპავა („ნინო ბურჯანაძე – დემოკრატიული მოძრაობა“): საქართველოში ოდითგანვე ცხოვრობდნენ სხვადასხვა ეთნიკური და რელიგიური უმცირესობები, არასდროს ყოფილა დაპირისპირებები, არც მომავალში მოხდება თუ მთავრობა ამ პროცესს გონივრულად წარმართავს.

ოთარ ჭითანავა („პატრიოტთა ალიანსი“): მთავარ პრობლემად მივიჩნევ შესაფერისი განათლების სისტემის არარსებობას, რომელსაც შეუძლია მარტივად დაარეგულიროს ეთნიკური თუ რელიგიური ინტეგრაციის პრობლემები.

ვახტანგ ცხადაია („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“): ჩვენი პოლიტიკური პარტია ყველანაირად შეუწყობს ხელს ეთნიკური და რელიგიური    უმცირესობების წარმომადგენელთა ინტეგრაციას.

 

ინტერვიუები მოამზადეს ქრისტინა შონიამ და თამარ შონიამ

www.factchek.ge