“პასუხი კითხვაზე – სად გაქრა სოფო?” – თავად ჟურნალისტი იძლევა ამ კითხვაზე პასუხს და წერს, რომ ძალა მოიკრიბა, რათა უპასუხოს ამ შეკითხვას, შემდეგ კი საკუთარი გამოცდილების მაგალითზე ამტკიცებს, რომ ლოდინი უსარგებლოა და აცრა აუცილებელია: “სულ ერთია, რაიმეთი აიცერით”, – წერს ჟურნალისტი.
“მადლობა, რომ ასე გიყვარვართ. ახლობლებმა იციან, მაგრამ იმდენი ადამიანი მწერს და მკითხულობს, მოვიკრიბე ძალა და აქ დავწერ, აქამდე ამის თავი უბრალოდ არ მქონდა.
ერთი წელი მსდია კორონამ ფეხდაფეხ და მაინცდამაინც მაშინ დამეწია, როცა აცრის შესაძლებლობა გაჩნდა ჩემი ასაკობრვი კატეგორიისთვის. ნუ “ფაიზერი” და “ასტრაზენეკა” ასაკობრივად ვერ, მაგრამ ჩინური “სინოფარმის” უცებშევსებული ადგილების ძიებაშიც უშედეგოდ გავატარე ერთი კვირა კომპიუტერთან და ყოველთვის “ცხვირწინ ამაცალეს” თბილისში ან თბილისიდან 2 საათის სავალზე პოტენციური თავისუფალი ადგილი. მოკლედ, ვერ ვიყოჩაღე და აი, სწორედ ხელჩაქნეულს და “ფაიზერის ივლისის” მომლოდინეს რამდენიმე დღეში დამეწია კორონავირუსი.
დღეს მე-15 დღეა, სრული კოშმარის – სიცხე ისევ მაქვს, მაგრამ, საბედნიეროდ, არა 39, როგორც პირველი 11 დღე მუდმივად. რომ მეგონა გავუძელი და წავიდა-მეთქი, მაშინ აღარ მეყო ჰაერი და კლინიკა დამჭირდა. კიდევ კარგი, ბოჭორიშვილის კლინიკაში მოვხვდი. საუკეთესო პროფესიონალების გარემოცვაში, რომლებიც 24 საათის განმავლობაში წარმოუდგენლად შრომობენ ადამიანების გადასარჩენად და თან შესანიშნავად გამოსდით.
#აიცერით #სულერთიარამეთი
ახლანდელ ფოტოს არ დავდებ. აი, ასე უნდა ვიყო მალე – ჩემს თავს პირობა პირველი დღიდან მივეცი.
#შეხვედრამდე”.- წერს სოფო ზურაბიანი.