უკრაინელი მებრძოლი ევგენი ისაევი იხსენებს პატარა უკრაინელი გოგოს ემოციებს, როცა ის საომარი მოქმედებების ზონიდან სამშვიდობოს გაჰყავდა.
„დღეს პატარა გოგონა გამომომყავს ხელში აყვანილი, საბრძოლო ზონიდან…უკან აფეთქებების და სროლის ხმებია..
ცრემლიანი გოგონა თავისი პატარა ხელებით ჩამეჭიდა, მაგრად მომიჭირა და მანტრასავით იმეორებს:
– მე შენ მიყვარხარ უკრაინელო ჯარისკაცო.. ძალიან, ძალიან, ძალიან მიყვარხარ…
ხელებში მიჭირავს და მასთან ერთად გავრბივარ…
და ისე გავრბივარ, რომ 2014 წლიდან ჩემი ფეხის ტრავმაც კი დამავიწყდა..
გოგონა ტირის და იმეორებს… ტირის და იმეორებს..
– მე შენ მიყვარხარ უკრაინელო ჯარისკაცო!…
აი, რატომ მოვიგებთ ამ ომს!” – ასკვნის ისაევი.
(მაიკო ჯავახიშვილის თარგმანი)