სამოქალაქო აქტივისტი და უწყვეტი საპროტესტო აქციის მონაწილე, ზუგდიდელი  მარიამ სიჭინავა თბილისში, თვალჭრელიძის ქუჩაზე გუშინ ჩატარებულ დევნილთა გამოსახლების პროცესს ეხმიანება და დევნილებთან დაკავშირებულ ადრინდელ ისტორიებს იხსენებს:

“რამდენიმე წლის წინ, კალაძემ აფრიკის დასახლებაში დევნილებს სახლები დაუნგრია.
ერთ-ერთ მრავალსულიან ოჯახს, მცირეწლოვანი ბავშვებით, ზუგდიდში მისცა ბინა. ცარიელი ბინა, მხოლოდ კედლები და ფანჯრები, ერთი კარი.
სოფლად დავდიოდით, რომ ამ ოჯახისთვის ავეჯი გვეშოვა და მიგვეტანა.

ზუგდიდში დევნილებმა 14 დღე იშiმშილეს, ერთ-ერთმა მათგანმა, ასაკოვანმა ქალმა, პირი ამოიკერა.

ე.წ. ავიაციის დასახლებაში, ავარიულ შენობაში, კედლებზე სოკოებით, ჭერიდან ჩამომდინარე წყლით, ოჯახები 6 თვის ხვეწნის, მუდარის, ჩხუბის, წივილ-კივილის შემდეგ ძლივს გაასახლეს და ახალი ბინები მისცეს.

ზამირ კვეკვესკირმა თავი ცოცხლად დაიწვა. არასოდეს, არასოდეს დამავიწყდება ჩემი დევნილი მეგობრის ცრემლები. მას ჩემზე მეტად ესმოდა, ჩემზე მეტად სტკიოდა.

და ახლა, ამ ყველაფრის შემდეგ, ამ ყველაფრის პატიების შემდეგ, შვილი ურეკავს მამას და ეუბნება: „ჩემი სათამაშო შეინახე“ და ამ სიტყვების ხმამაღლა წარმოთქმისთვის აკავებენ მამას, რომელსაც სახლი დაუნგრიეს…
მინდა, რომ დაიწვათ, როგორც ზამირი. თუ მართლა არსებობს იმქვეყნად რამე, მინდა იმ ქვაბს ვურევდე, რომელშიც თქვენ მოიხარშებით…”, – წერს მარიამ სიჭინავა.